De honden van Pieternel komen uit heel Europa. Van Spanje en Portugal tot Roemenië. De één werd gevonden op straat, de ander zat alleen in een huis van een overleden vrouw. Ondanks dat iedere hond moeilijke tijden had, ving Pieternel ze thuis in Nijmegen op. Sommige tijdelijk, andere voor heel lang.
‘Het eerste hondje wat uit het buitenland kwam was Rooie. Per vrachtwagen kwam ze met de stichting Abandoned Pets Foundation van Portugal naar Nederland. Ik had haar enkel op de website van de stichting gezien, maar was meteen verkocht. Wat een prachtig rood hondje was ze. Met meer baasjes stond ik die dag op de vrachtwagen te wachten. Het moment dat Rooie uit de vrachtwagen kwam, weet ik nog goed. Ik was zo emotioneel. Het is bizar om te bedenken dat er gewoon een vrachtwagen vol verwaarloosde honden uit één bepaald gebied komt.’
‘Rooie was moeilijk in het begin. Ze jankte vooral ‘s avonds veel en we konden niet zo goed plaatsen waar het aan lag. Toen we op een avond de deur naar onze slaapkamer open hadden laten staan, schoot ze stiekem naar boven. Vanaf dat moment gingen de avonden goed. Ze was stil en sliep goed. Eigenlijk zeiden we altijd ‘geen honden op de slaapkamer’, maar het gaf Rooie rust en dus gaven we haar een eigen plekje in de kamer.’
‘Als hondeneigenaar mag je nooit vergeten dat honden afhankelijk van je zijn. Ze hebben niet alleen eten, maar ook aandacht nodig. Je kunt je bijna niet voorstellen wat het met een hond doet als dit geen logische dingen zijn. Zo hadden we eens een hond uit Roemenië die enorm bang was en duidelijk vreselijke dingen had meegemaakt. Een bijzonder geval en enorm bang voor mijn man. Hoewel het een prima hond was, vond hij bij ons geen rust en dat vinden we wel belangrijk als we een hond willen houden. Daarom is hij naar een mevrouw in Den Haag gegaan. Een half jaar later belde ze ons blij op. ‘Het gaat ontzettend goed met hem. Zullen we binnenkort eens langskomen?’ Dat leek mij in eerste instantie niet zo’n goed idee, omdat hij dan misschien terug zou vallen. Ze kwam toch en het was fantastisch. Hij heette nu ‘jochie’ en de twee waren dikke maatjes. Heel mooi om te zien wat liefde en een goede klik kan doen.’
Dat je met liefde over al je grenzen heen kan gaan, bewijzen twee baasjes waar Pieternel al vier jaar vers vlees voor bestelt. ‘Beide baasjes zijn veganistisch en proberen alles zo milieubewust mogelijk te doen. Je zou zeggen: geen dierlijke producten dus. Niet voor hen nee, maar wel voor hun honden. Hoe lastig ze dat ook vinden, ze zien ook dat het voor hun honden het beste is. Ik koop het vlees voor hen in en bewaar het in mijn vriezer. Ik vind het echt bewonderenswaardig hoe zij hun honden op nummer 1 zetten.’
‘Mijn vriezer ligt vol met allerlei lekkers van DARF. Ik voer voornamelijk vers vlees, drie keer per dag. De laatste maaltijd om half acht ‘s avonds. Ik geef het vlees op een groot dienblad, zo doen ze er net wat langer over, want ze willen nog weleens schrokken. Het leuke is dat ze soms stiekem bij elkaar mee eten. En dat vinden ze eigenlijk allemaal wel prima. Geen geknok voor dat laatste stukje vlees. Vooral de kvv’s met vis vinden ze erg lekker.’
Pieternel zit vol hondenverhalen, maar maakte door de jaren ook een paar angstige momenten mee met haar honden. Met haar Spaanse spaniël Charlie bijvoorbeeld. ‘Tijdens de Nijmeegse Vierdaagse werd Charlie eens door twee Amerikaanse staffords gepakt. De honden waren van een junkie, die de honden duidelijk niet aan kon. Ik ben er tussen gesprongen en heb met geweld de honden uit elkaar kunnen halen. Het werd even helemaal zwart voor mijn ogen toen ik zag hoe Charlie aan alle kanten werd gegrepen. Onder het bloed kroop hij weg. Ook ik zelf belandde met flinke beetwonden in het ziekenhuis. Volgens de dierenarts had ik het leven van Charlie gered. Zijn achterpoten waren flink toegetakeld en in zijn nek had hij drie diepe beten. Ik durf mijn honden nu niet meer los te laten en ben tijdens het wandelen extreem op mijn hoede. Sommige mensen zeggen weleens ‘geniet je wel een beetje, je kijkt zo driftig om je heen’. Het is niet anders, ik wil precies weten wat er aankomt. Ik zal er zeker wéér tussen springen. Alles voor mijn honden. Maar ben het gevecht dit keer liever voor.’
