Elisa (34) uit Menen is het meer dan trotse baasje van dalmatiër Toby. ‘De fokkers kozen Toby voor ons uit. Ze hebben dat goed ingeschat, want twee jaar later voelt het nog altijd als een perfecte match.’
Als klein meisje had Elisa al honden. Honden liefhebben is haar dus eigenlijk met de paplepel ingegoten. ‘Pas toen ik het huis uitging had ik voor het eerst geen hond. Mijn situatie was er toen ook niet naar een hond aan te schaffen. Toen ik samen ging wonen namen mijn partner en ik een hond. We werden baasjes van een lieve bruine labrador.’
Helaas moesten Jelle en Elisa te vroeg afscheid nemen van hun labrador. ‘Onze hond kreeg longkanker en overleed toen hij negen jaar was. Heel verdrietig. We hadden inmiddels twee kinderen, die kregen hierdoor ook een flinke klap. We moesten er ook echt even van bijkomen en wilden niet meteen weer een andere hond. Maar toch misten we na een paar maanden een maatje om ons heen. We gingen op zoek naar een andere hond. En hoewel vooral mijn man een voorliefde voor labradors heeft, wilden we nu een ander ras. Een labrador zou ons te veel doen herinneren aan onze vorige hond.’
‘Mijn ouders hebben vroeger, nog voordat ik geboren was, een dalmatiër gehad. Zij waren en zijn nog altijd erg enthousiast over deze viervoeter. Wij besloten ons te verdiepen in de karaktereigenschappen van dit ras. Dalmatiërs blijken veel raakvlakken met labradors te hebben. De belangrijkste eigenschappen waren voor ons dat het aanhankelijke honden zijn en echte gezinshonden. Toch hebben dalmatiërs iets meer pit, iets wat ons erg aansprak.
Om niet bij een broodfokker terecht te komen, informeerden Elisa en en Jelle bij verschillende Facebookgroepen en verenigingen over fokkers in de omgeving. ‘We kwamen terecht bij ‘Hit the spot’ in Turnhout. Een dalmatiërkennel met eigenaren die alles weten over stambomen, voeding, hondenverzorging en -training. Echte kenners dus. Zij verwachtten in augustus 2020 in nestje. Nog voor die tijd werden we bij hen uitgenodigd om kennis te maken.’
Het gezin kwam in aanmerking voor een pup. Na de geboorte van het nestje gingen ze geregeld op bezoek bij de pups. ‘Carolien en Sylke, de eigenaren van de kennel, kozen Toby voor ons uit. Dit was een aanhankelijk hondje, rustig, geen wild, speels bijtertje. Ideaal voor een gezin met jonge kinderen. Ze hebben dat goed ingeschat want nu, twee jaar later, voelt het nog altijd als de perfecte match. Niet alleen Jelle en ik, maar ook de kinderen zijn echte maatjes met Toby. Hij is echt onderdeel van ons gezin.’
Toby kreeg bij de fokker al vers vlees. Elisa bleef dat geven, maar stapte wel over naar DARF. ‘Toby heeft een gevoelige huid en, iets wat vaker voorkomt bij dalmatiërs, vaak last van rode pootjes. Toen we overstapten op DARF werd dat veel minder. En, ook erg belangrijk, Toby voelt zich er fit bij én vindt het voer hartstikke lekker. Iets wat echt bij dalmatiërs hoort is dat ze veel verharen. Wat voor voer je ze ook geeft, en hoe goed het ook is, dat blijft. Daar moeten mensen echt wel rekening mee moeten houden als ze graag een dalmatiër zouden willen. Zwarte, nette kleren zijn een no go in de buurt van onze hond. Wij nemen het voor lief, want de witte haartjes wegen natuurlijk niet op tegen de liefde die we van Toby krijgen.’
Wil je meer weten over Toby? Je kunt hem volgen op zijn eigen Instagram account: toby.the.dalmatian 🐾
Foto: Sarah Hoornaert
