Een leven zonder hondenharen kan Marianne zich niet meer voorstellen. Een dag zelfs al niet. Ze heeft twee Groenendaelers, al 23 jaar een trimsalon en sinds 3 jaar een hondenschool. En nog kan ze er geen genoeg van krijgen.
Het is een gezellige boel in huize Vroegop. En zeker op de bank. Marianne en haar man Leen zitten er, met aan weerszijden een Groenendaeler. De honden doen net alsof ze slapen, maar hun oren schieten heen en weer als Marianne hun namen noemt tijdens het interview. ‘Dat we al vanaf 1990 Groenendaelers hebben komt eigenlijk door Leen. Hij heeft echt een herdersachtergrond en wilde graag een zwarte, behendige herder. Toen kwamen we eigenlijk al snel bij de Groenendaeler uit. En na 29 jaar Groenendaelers hebben we nu de bijna zesjarige Odo en de tweejarige Jimi.’
Speuren, behendigheid, gehoorzaamheid en wandelen in de bergen in Oostenrijk; Marianne en Leen doen van alles met hun honden. ‘Odo is onlangs begonnen met speuren en hij vindt het enorm leuk. Al direct na de tweede les lukte het hem om een spoor van 1200 meter te volgen. Odo is een tikkeltje druk en heeft een eigen gebruiksaanwijzing. Concentreren vindt hij dan ook lastig, vooral als er andere honden bij zijn. Bij het speuren is hij alleen met mij en dan gaat het super.’
‘Jimi is totaal het tegenovergestelde: hij is lief tegen alles en iedereen. Komt er een andere hond, dan gaat hij op z’n kont zitten en laat hij alles over zich heen komen. Kom maar met dat gelik! Maar Jimi kan zich ook heel goed concentreren. Iets wat we wel zien tijdens de obedience (gehoorzaamheid) en agility (behendigheid) trainingen. Over een aantal maanden gaat Leen met hem wedstrijden lopen. En wat vindt hij dat leuk. Bloedfanatiek maakt hij blaffend hoogtesprongen, duikt hij tunnels in en vliegt hij tussen poortjes door. Fantastisch om te zien!’
Maar Odo en Jimi zijn ook de ‘visitekaartjes’ van Curlie, de trimsalon van Marianne. Altijd mooi in de vacht, zoals dat hoort. Toch ziet Marianne nog regelmatig honden binnenkomen met alles in de klit. ‘Ik had eens een labradoodle waarvan de vacht helemaal in de klit zat. Het enige wat ik nog kon doen was scheren. Natuurlijk is dat geen fraaie reclame als zo’n hond kort mijn trimsalon verlaat, maar voor de hond is het wel veel prettiger. Onvoorstelbaar dat baasjes het zover laten komen. Elke hond heeft nu eenmaal verzorging nodig. En daar moet je tijd en soms geld in investeren, maar dat weet je van te voren als je een hond neemt. Een hond heb je namelijk voor het leven.’
En die aandacht voor verzorging komt ook terug in het voer. Odo krijgt twee keer per dag DARF KVV en Jimi twee keer Vol brokken. Marianne en Leen voeren al vanaf de eerste dag dat DARF bestaat vers vlees. We kennen Ton en Gerda via de hondenschool. Toen we samen eens aan tafel zaten, ging het gesprek al snel over hondenvoer. Ton polste zijn ideeën bij ons en we waren direct razend enthousiast. “Wij willen wel verkooppunt worden in Almere,” zeiden we. En dat zijn we geworden. Eén van de eerste nog wel.’
