Na bijna acht trouwe dienstjaren mag Hollandse herder Caïro bijna genieten van zijn welverdiende pensioen. Omdat zijn baasje en collega Patrick Floor niet zonder diensthond kan en wil, treedt Teun binnenkort in de voetsporen van zijn rasgenoot.
Toen Caïro tweeënhalf jaar was werd hij Patrick’s partner bij de politie.‘Als agent wordt je door een trainer gekoppeld aan een hond. Door zijn ervaring en netwerk kent de trainer de honden én de agent. Hij weet de juiste werklijnen precies te vinden en weet wat een agent zoekt in een diensthond. Hij zoekt de hond daar dan ook echt op uit. Ik zocht een speurder en een hond waarbij ik net wat meer uitgedaagd werd dan bij mijn vorige hond. Zo werd ik, uiteraard in goed overleg, zeven jaar geleden door een trainer gekoppeld aan mijn Hollandse Herder Caïro.’
‘Als je als agent een hond krijgt is het belangrijk eerst samen een band op te bouwen. Daarna kijk je naar wat er nodig is voor de hond. Moet je eerst nog aandacht besteden aan het wat vrijer en zelfstandiger maken van de hond? Of zit dat er al genoeg in en kun je meteen met hem trainen voor de keuring als diensthond? Het hangt ook een beetje af van hoeveel prioriteit je hebt. Ik krijg binnenkort de opvolger van Caïro: Teun, een Mechelse Herder. Omdat Caïro nog even meekan als diensthond, heeft Teun klaarstomen minder haast. Maar hoe eerder Teun er klaar voor is, hoe eerder Caïro met pensioen kan.’
Patrick werkt fulltime bij de politie in Enschede. Dit houdt in dat ook zijn viervoeter fulltime werkt. ‘Het is hard werken voor Caïro, niet voor niets voeren wij hem DARF. Vers vlees is erg goed voor energie, botten én zijn tanden blijven met het voer van DARF mooi en sterk. Hoe de werkweer van Caïro eruit ziet? Eens per week hebben we samen training. De rest van de werkweek zijn we samen op straat te vinden. Caïro gaat overal mee naar toe. Krijgen we een melding? Dan gaan we er altijd samen heen. Ter plaatse beoordelen we of het nodig is om een (of meerdere) diensthonden in te zetten. Het komt dus voor dat hij even moet wachten in de dienstauto. Soms alleen, soms in het gezelschap van meerdere politiehonden.’
‘Tijdens de nachtdienst krijgen wij de melding van een persoon die zwaar mishandeld is door meerdere personen. Hij is onder het mom van een internet-date naar een plek in Hengelo gelokt. Daar is hij vervolgens meteen te grazen genomen. Hierbij is hij zodanig gewond geraakt – onder andere aan zijn hoofd – dat hij met de ambulance voor nadere behandeling naar het ziekenhuis is vervoerd. Al snel was er zicht op meerdere verdachten, welke korte tijd later in een woning in de directe omgeving zijn aangehouden. Omdat er ook sprake van was dat de belagers in het bezit zouden zijn geweest van een vuurwapen, en deze niet in de woning was aangetroffen, heb ik overleg gehad met een speurhondgeleider. Samen besloten we dat ik samen met Caïro een zoekslag in de omgeving zou gaan maken.
Ik begon bij de woning waar de verdachten waren aangehouden. Via een groot plantsoen kwamen we uit bij een schoolplein. Dit schoolplein was door middel van een hek en halfhoge bosschages van de weg gescheiden. Van het ene op het andere moment ging Caïro op de stoep, bij de bosschages, liggen. Dit was voor mij duidelijk het teken dat hij naar ‘iets’ verwees. Het is Caïro namelijk aangeleerd om voorwerpen – met verse menselijke lucht – te zoeken. Wanneer hij zo’n voorwerp gevonden heeft, verwijst hij hiernaar door te gaan liggen en dit voorwerp met zijn neus aan te wijzen. Ik zag dat Caïro met zijn neus in de bosschages stak. Nadat ik hem met een balletje had beloond, ben ik gaan kijken wat hij zojuist verwezen had. Ik zag dat op die plek in de bosschages een Maglite lag. Toen ik dit kort daarna op sporen veilig stelde, zag ik dat er vers bloed aan zat. Kennelijk was het slachtoffer met de zaklamp geslagen. Zonder Caïro hadden we de Maglite die nacht niet gevonden en zou deze veel moeilijker aan deze zeer zware mishandeling te koppelen zijn geweest.’
‘Caïro is een hele energieke hond. Hij heeft één stand en dat is ‘aan’. Hij gaat voor mij door het vuur en ik natuurlijk ook voor hem. We doen alles samen, hij is trouw, een goede speurder en een onwijs goede diensthond. Officieel is hij gekeurd als diensthond tot februari 2023, maar hij wordt in april 2022 tien jaar. Dan vind ik het mooi geweest. Hij heeft zijn pensioen dik verdiend en ik gun hem echt nog een paar relaxte jaren.’
‘Thuis leeft Caïro in kennel. Dat klinkt misschien zielig, maar het tegendeel is waar. Tijdens het werk krijgt hij zoveel prikkels en hij kan zoveel van zijn energie kwijt, dat hij de rust in zijn vrije tijd echt nodig heeft. Het betekent natuurlijk ook niet dat hij zijn kennel alleen uit mag om te werken. We wandelen ook heel graag samen in onze vrije tijd. En dat mag hij straks natuurlijk nog veel meer doen.’
